و من یخرج من بیته مهاجرا الی الله ...
من و برادرم اگه :
از خودمون از آرزوی های حقیرمون از تمناهای کوچک مون
رها بشیم
از این خونه ای که برا خودمون اطرافمون ایجاد کردیم
بیرون بزنیم
مرزها رو زیرپا از بین ببریم
اون وقت به رضوان می رسیم
اون وقت شهید میشیم
...
وقتی در تصور از بند رها شدن هایی فکر میکنی
اگر آزاد شوی چه ها که نمی کردی
ولی وقتی از بندها آزاد می شوی
می فهمی
این فرصتی بود برای نشان دادن ظرفیت های نهفته ات
...
پ.ن: امشب بعد از 30 روز گچ دستم را باز کردم ، و
فرصت داشتن استعدادهایی با این سبک فقط 30 روز با من بود و چه حیف که گذشت...
کاش با ضربه زدن همه چیز روبه راه می شد
تسلیم زیادی بودن هم خوبی دارد هم بدی
هم میتواند آدمی که چند ماهی خدا را نمیدید را نمازخوان کند
و هم آدمی را که نمازخوان و قاری قرآن بوده را تسلیم دیگری (غیر از خدا ) کند
تسلیم زیادی هم خوب نیست ، چون مربی را هوا بر می دارد که نکند این همه الطاف از خودش است
که بعد برای مربی کبر و غرور می شود
تسلیم زیادی متربی برای متربی میشود : آزادی ای که مانع هایش هنوز باقیست
تسلیم زیادی متربی برای مربی میشود : غرور و کبر و در ادامه شرک خفی در مقام ربوبیت
...
پ.ن : امان از اینترنت خوابگاه + امان از امتحانات میان ترم (عامل غفلت از عین شین)
آب را گل نکنیم
شاید این آب روان قسمت عاشقی دل سوخته ی گرُ گرفته باشد
مردم بالا شهر چه صفایی دارند ، چشمه هاشان جوشان
من ندیدم شهرشان
بی گمان در بالاشهر
چینه هاشان بلند
مردمش میدادند که شقایق چند است
مردمان بالا شهر آّب را میریزند پشت پای همدیگر
.....
بی آلایش می گویم
سلام حضرت معصومه
از دیشب سعی کردم خالصانه تر باشم برای دیدنت
امروز رهسپارم
با خود عهد کرده بودم ماهی یک بار بیایم به دیدنتان
ماه داشت تمام می شد
دارم می آیم
و از شوق نمی دانم چه بگویم
.
.
.
امروز تغییری در برنامه هایم رخ داد
که تبدیل شدم به انسانی دیگر
که رویکردم به ترکیب استعداد هایمان جهت گرفت
برای انقلاب درونی ام
که می دانم این جایگاه من نیست
و باید به استحاله قلبی برسم
و تا آن روز چیزی نمانده
ولی به قول حضرت علی (ع):
آه من قلّه الزّاد و طول الطّریق و بعد السّفر و عظیم المورد؛
آه از کمی زاد و توشه و طولانی بودن راه و دوری سفر (آخرت) و عظمت مقصد
-قاضی : عین کاف شکواییه ات را بخوان ...
-عین کاف:
هیچ همدردی نمی یابم سزای خویشتن
می نهم چون بید مجنون سر به پای خویشتن
-قاضی(عین شین): ختم آیین دادرسی اعلام شد ، رای به طورخصوصی به شاکیان و متهمان اعلام شد.
وقتی بدانی درد از کجاست ولی از ترس باز شدن زخم این گناه
که نکند با باز شدنش بوی تعفنش همه جا را بردارد
ساکت میمانی ، و حتی توفیق توبه که هیچ توفیق شفاعت را هم از دست می دهی ...
.................
امام صادق(علیه السلام)
إنّ المُؤمنَ لَیَنوی الذَّنبَ فیُحرَمُ رِزقَهُ.
همانا مؤمن نیت گناه میکند و بدان سبب از روزی خود محروم میشود.میزان الحکمه: ح ۲۱۰۳۸
-من: سلام
-داداشم: سکوت
-سلام دادم هااا
-سکوت
-چرا ساکتی؟ چرا زل زدی تو چشام و جوابم رو نمیدی؟
-سکوت
-فکر کردی میتونی با سر به صحرا زدن منو خسته کنی؟
-سکوت
آنچه ثابت و پا برجاست، نقش ماست، که عبودیت است و اطاعت، این است که اصالت دارد، نه عبادت نه خدمت، نه ریاضت و نه شهادت.
با این دید دیگر در گرو موقعیتها نخواهیم بود، که اگر با فلانى باشیم بهتر خواهم بود. اگر با فلانى ازدواج کنم، به من رشد مىدهد و از این حرفها ... چون هیچ کسى نمىتواند به تو رشد بدهد. این تو هستى که در هر موقعیتى مىتوانى رشد کنى و یا خسارت ببینى.
گیرم تو در کنار رسول باشى و یا همراه فاطمه، این درست که اینجا زمینه بهتر است، ولى این هم هست که تکلیف بیشترى از تو مىخواهند.
شتابم دارد ضربه میزند ، سه روز از وبلاگ روزه میگیرم.
من با برادر دینی ام جنگ ندارم او هم با من جنگ ندارد...
جنگ ما دونفر جنگ خودخواهی هایمان و کمبود هایمان است ،
ما بر سر حق جنگ نداریم ،
اتفاقا با هم در یک لشگریم در یک گروهان و در یک دسته ایم ...
کلام آخر :
جنگ ما با هم بر سر باقیمانده های باطل درونمان است.
تیغیم که در فراز، رعب انگیزیم
هنگام فرود، خون دشمن ریزیم
بی پشت بود جوشن ما روز نبرد
یعنی که ما نیامدیم تا بگریزیم
(محمدرضا سهرابی نژاد)
....
تیغ خصم از غروب شامات آید
از برایِ نیل تا فرات آید
دل به جوشن نبرد نبستیم به علی
از پوسته سینه مان بخار خون آید
(عین کاف- 15 آبان 94)
