برای میم صاد
یا حضرت عزراییل ادرکنى!
از مدتها پیش کشش جبهه را در خودم احساس مىکردم. این احساس، احساسى آشنا و عمیق بود.
ریشه ى این احساس را از اوائل بلوغم مى شناختم. تنگى دنیا، عشق به مرگ را در من بر مى افروخت. و این عشق با حالتهایى که از پدرم مشاهده مى کردم، روشنایى زیادترى مىگرفت و جلاى بیشترى مى یافت.
پدرم بارها مى گفت:
اگر انتحار جایز بود - ولو على کراهة - خودکشى مى نمودم؛
امام خمینی (ره):
...............................
قطعنامه را هم که امام قبول کرد، به‌خاطر این فشارها نبود.
قبول قطعنامه از طرف امام، به خاطر فهرست مشکلاتی بود که مسؤولین آن روزِ امورِ اقتصادی کشورْ مقابلِ رویِ او گذاشتند و نشان دادند که کشور نمی‌کِشد و نمی‌تواند جنگ را با این همه هزینه، ادامه دهد. امام مجبور شد و قطعنامه را پذیرفت.
پذیرش قطعنامه، به خاطر ترس نبود؛ به خاطر هجوم دشمن نبود؛ به خاطر تهدید امریکا نبود؛ به‌خاطر این نبود که امریکا ممکن است در امر جنگ دخالت کند.
دلم برای نق زدن استاد تنگ شده ....
روایت حجت الاسلام پورسید آقایی از هفدهمین سالگرد رحلت استاد صفایی حائری
......
و اما مرگ پایان نیست
آغاز دویدن هاست
در این سو، پاى ما آماده مى گردد،
با رنج و فشار و درد
در آن سو سخت مى تازیم،
تا آن مقصد بى مرز...
(عین صاد)
یادم هست برای برادرم(الف شین) در پست 97 نوشتم بلا چیست؟
که:
بلا برای ظالم جهت ادب کردن اوست
و برای مؤمن امتحان است
و برای انبیاء درجه است
و برای اولیاء الهی کرامت است.
مسؤولیت درختی است که زمینه‌اش شناخت‌ها و ریشه‌اش اعتقادها و بهارش بحران‌ها و حادثه‌ها و گرفتاری‌هاست.
چرا روز قدس؟؟
امام خمینی (ره)
روز قدس فقط روز فلسطین نیست، روز اسلام است؛ روز حکومت اسلامى است. روزى است که باید جمهورى اسلامى در سراسر کشورها بیرق آن برافراشته شود. روزى است که باید به ابرقدرتها فهماند که دیگر آنها نمىتوانند در ممالک اسلامى پیشروى کنند. من روز قدس را روز اسلام و روز رسول اکرم مىدانم، و روزى است که باید ما تمام قواى خودمان را مجهز کنیم؛ و مسلمین از آن انزوایى که آنها را کشانده بودند خارج شوند، و با تمام قدرت و قوّت در مقابل اجانب بایستند.
(صحیفه امام، ج۹، ص: ۲۷۸)
دوره رسم های کلنا عباسک یا زینب(س) شدن
از کمال الانقطاع الیک در شعبان
تا
جهاد کبیر امام راه برای مقابله با نفوذ دشمن
تا
نعمت رمضان برای نشان دادن ضعف هایم برای عاشورایی شدنم
تا
دعا برای عبودیت در این صراط و شهود و شهادت و آرامشِ رنج
امام خمینی(ره)
ملت شریف ایران،
خبر قطع رابطه بین ایران و امریکا را دریافت کردم .
اگر کارتر در عمر خود یک کار کرده باشد که بتوان گفت به خیر و صلاح مظلوم است،
همین قطع رابطه است .
رابطه بین یک ملت به پاخاسته برای رهایی از چنگال چپاولگران بین المللی با یک چپاولگر عالم خوار، همیشه به ضرر ملت مظلوم و به نفع چپاولگر است .
ما این قطع رابطه را به فال نیک می گیریم
اینجاست که مقصد اوست.
وسیله اوست.
راه اوست.
جز او کسی نیست.
که تمامی مرکبها در گل مانده اند و تمامی قدرتها به عجز رسیده اند و تمامی وسیله ها خود مانع راه تو شده اند.
بی حساب نیست که کمال الانقطاع را می خواهند؛
الهی هَبْ لی ...
خدای من به من هدیه کن، به من ببخش، که من سزاوار نیستم،
من خریدار نیستم که چیزی ندارم،
تو به من ببخش؛
دل به که دادم از این حرم!
باز چه را، ستانم از این حرم؟
من دیوانه خروش دل شیعه ام
جهاد برای گذشتن از آنچه که داری
و آن را علم می پنداری
و به آن فخر میکنی
برای رساندن آنچه که دیگران به آن نیاز دارند
و این یعنی عدالت
از علم باید به جهاد و بعد به عدالت رسید ...
چراکه اگر علم تو بماند و در جهاد خرج عدالت نشود
می گندد و تو را در خود اسیر می کند.
از اینجا ببینید
و مرگ بهترین خاطر خوب است که مرا به خود می کشاند چرا که آنجا در مقابل خدایت دیگر چیزی نداری
نه پدری نه مادری نه مالی نه علمی و نه هیچ چیز دیگر
و که از آن پس به مقامی بلند مرتبه خواهید رسید که اولیا و ابرار الهی آرزویش را دارند
و آن شهادت است
الهی و ربی من لی غیرک
مولای یا مولا ...
وقتی مسئولیت ها مو تقسیم بر عمرم میکنم می بینم چه قدر وقت کم دارم ...
الهی العفو از زمان کم و مسئولیت زیاد
آه مِنْ قِلَّةِ الزّادِ وَطُولِ الطَّریقِ وَ بُعْدِ السَّفَرِ وَ عَظیمِ الْمَوْرِدِ
