33- اعتراف (4)

و اگر خدا بخواهد از خواب که بیدار شوم این گونه خواهم بود

به لطف بی منتهای خداوند:

یَا إِلَهِی وَ سَیِّدِی وَ رَبِّی أَ تُرَاکَ مُعَذِّبِی بِنَارِکَ بَعْدَ تَوْحِیدِکَ‏

وَ بَعْدَ مَا انْطَوَى عَلَیْهِ قَلْبِی مِنْ مَعْرِفَتِکَ‏

وَ لَهِجَ بِهِ لِسَانِی مِنْ ذِکْرِکَ وَ اعْتَقَدَهُ ضَمِیرِی مِنْ حُبِّکَ‏

اى خداى من اى سید و مولاى من آیا باور کنم که مرا در آتش مى‏سوزانى با وجود آنکه به توحید و یکتائیت گرویدم

و با آنکه دلم به نور معرفتت روشن گردید

و زبانم به ذکرت گویا شد و در باطنم عقد محبت استوار گردید