173-رسم کلنا عباسک یا زینب(س) شدن(مناجات شعبانیه 1)

اینجاست که مقصد اوست.

 وسیله اوست.

راه اوست.

جز او کسی نیست.

که تمامی مرکب‏ها در گل مانده اند و تمامی قدرت‏ها به عجز رسیده‏ اند و تمامی وسیله ها خود مانع راه تو شده ‏اند.

بی ‏حساب نیست که‏ کمال الانقطاع را می‏ خواهند؛

الهی‏ هَبْ لی‏ ... 

خدای من به من هدیه کن، به من ببخش، که من سزاوار نیستم، 

من خریدار نیستم که چیزی ندارم، 

تو به من ببخش؛

 کمالَ الِانْقِطاعِ الَیک،آزادی کامل را که به سوی تو بال بگشاید،

چون ما در برابر قطع او و بلاء او گاهی سرکشیم و انقطاع نداریم و این قطع را نپذیرفته‏ ایم،

پس از پذیرفتن چه بسا به سوی او نیامده باشم و بی‏خیال و لوطی ‏وار مانده باشیم و پس از حرکت به سوی او چه بسا که از خود آزادی، آزاد نشده باشیم. کمال انقطاع این همه را در خود دارد. 

أَنِرْ ابْصارَ قُلُوبِنا بِضیاءِ نَظَرِها الَیک. تو چشم‏هایی که در دل ما پلک باز کرده ‏اند، با نور نگاه به خودت، همراهی کن. 

حَتّی تَخْرِقَ ابصارُ الْقُلُوب حُجُبَ النُّور. تا چشم‏های دل ما، پرده ‏ها و حجاب‏های نور را هم بدرد. 

فَتَصِلَ الی‏ مَعْدَنِ الْعَظَمَة و به جایگاه عظمت تو برسد، 

فتصیرَ أرواحُنا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قُدْسِک  و روح‏های ما به عزت پاک تو، وابسته گردد و جز تو چیزی نخواهد. 

إنَّ مَنْ تَعَرَّفَ بِک غَیرُ مَجْهُول و مَنْ لاذ بِک غَیرُ مَخْذُول إلهی إِنَّ مَنْ إِنْتَهَجَ بِک لَمُسْتَنیر و إِنَّ مَنْ إِعْتَصَمَ بِک لَمُسْتَجیر

آن کس که با تو به معرفت رسید، مجهول نیست و آن کس که به تو پناه آورد مخذول نیست. کسی که با تو راه‏ رفت به نور رسیده و کسی که به تو چنگ زد به جوار تو راه یافته‏ است.

 

( سلوک عارفان عین-صاد)

 

 

پ.ن: مناجات شعبانیه با صدای سماواتی بهتر  نشان می دهد 

 کمالَ الِانْقِطاعِ الَیک ...را